ΠΑΘΗΣΕΙΣ

Στυτική δυσλειτουργία

Περιγραφή

Η στυτική δυσλειτουργία είναι συχνή αιτία επίσκεψης στον ουρολόγο και η συχνότητά της αυξάνει με την ηλικία. Σε ηλικίες 30-39 ετών η συχνότητα είναι 2% και στις ηλικίες 60-69 φτάνει το 34%.

Συμπτώματα

μπορεί να ποικίλουν από μειωμένη διάρκεια στύσης έως πλήρη αδυναμία σεξουαλικής επαφής

Θεραπεία

έχει να κάνει με τον βαθμό της στυτικής δυσλειτουργίας και μπορεί να είναι από φαρμακευτική έως και χειρουργική.

Ιατρική ορολογία:

Διαταραχή στύσης

Προ διαθετικοί παράγοντες στυτικής δυσλειτουργίας

1. Σακχαρώδης διαβήτης

Είναι ο σημαντικότερος παράγοντας κινδύνου λόγω της μικροαγγειοπάθειας και νευροπάθειας που προκαλεί.

2. Καρδιακές παθήσεις και αρτηριακή υπέρταση

3. Κάπνισμα

Αποτελεί επίσης σημαντικό παράγοντα λόγω της αγγειοσύσπασης που προκαλεί η νικοτίνη.

4. Αλκοόλ

Ο εθισμός στο αλκοόλ προκαλεί υπογοναδισμό και νευροπάθεια.

Η αιτιολογία της στυτικής δυσλειτουργίας

1. Ψυχογενή αίτια

Η κατάθλιψη, οι διαταραχές άγχους και οι ψυχωτικές διαταραχές μπορεί να οδηγήσουν σε υπερδιέγερση του συμπαθητικού συστήματος και σε στυτική δυσλειτουργία. Οι μισοί άνδρες κάτω των 40 ετών με στυτική δυσλειτουργία εμφανίζουν ψυχογενή αίτια.

2. Νευρογενή αίτια

Βλάβες στο κεντρικό νευρικό σύστημα και στη σπονδυλική στήλη, ιδίως σε βλάβες στην οσφυϊκή μοίρα, προκαλούν στυτική δυσλειτουργία. Επίσης βλάβες στα περιφερικά νεύρα μπορεί επίσης να προκαλέσουν στυτική δυσλειτουργία, όπως σε περιπτώσεις διαβήτη, έλλειψης βιταμινών ή και μετά από επεμβάσεις στη μικρή πύελο (προστατεκτομή, ριζική κυστεκτομή, κολεκτομή).

3. Ορμονικά αίτια

Στα ορμονικά αίτια συμπεριλαμβάνεται ο υπογοναδισμός και η έλλειψη τεστοστερόνης, η υπερπρολακτιναιμία που προκαλεί υπογοναδισμό, ο υπερ– και υποθυρεοειδισμός και το σύνδρομο Cushing.

4. Αγγειακοί παράγοντες

Η μειωμένη αρτηριακή παροχή του πέους οδηγεί σε στυτική δυσλειτουργία. Οι συχνότερες αιτίες για αυτό είναι το κάπνισμα, η αρτηριακή υπέρταση, ο διαβήτης και η παχυσαρκία.

5. Διαταραχές των στυτικών σωμάτων

Όπως η νόσος Peyronie, ίνωση και βλάβες του ενδοθηλίου.

6. Φάρμακα

Αντιανδρογόνα, αντιυπερτασικά, νευροληπτικά, αντιεπιληπτικά και υπνωτικά.

7. Συστηματικές νόσοι

Διαβήτης, νεφρική ανεπάρκεια, έμφραγμα μυοκαρδίου, πνευμονικό εμφύσημα, υπνική άπνοια, κίρρωση ήπατος.

Διαβάθμιση της στύσης του πέους

1 αύξηση όγκου χωρίς σκληρότητα στύσης Διαβάθμιση της στύσης ουρολογος κωνσταντινος δροσος

2 αύξηση όγκου με σκληρότητα στύσης αλλά όχι αρκετή για σεξουαλική πράξη Διαβάθμιση της στύσης του πεους ουρολογος κωνσταντινος δροσος

3 όχι τέλεια σκληρότητα στύσης αλλά αρκετή για σεξουαλική πράξη Διαβάθμιση της στύσης ουρολογος κωνσταντινος δροσος

4 καμία αύξηση του όγκου του πέους Διαβάθμιση της στύσης του πεους ουρολογος κωνσταντινος δροσος

Διάγνωση της στυτικής δυσλειτουργίας

1. Ιστορικό και κλινική εξέταση

2. Εργαστηριακές εξετάσεις

Κρεατινίνη, γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη, τριγλυκερίδια, χοληστερίνη, ορμόνες θυροειδούς, ηπατικά ένζυμα, προλακτίνη, ,LH, FSH, DHEA, SHBG.

3. Καρδιολογική εξέταση

Η στυτική δυσλειτουργία είναι μερικές φορές πρόδρομο σύμπτωμα καρδιαγγειακής νόσου.

4. Ενδοπεϊκή ένεση

Σε περίπτωση που δεν επιτυγχάνεται φαρμακευτική στύση με μικρές δόσεις τότε είναι πιθανή μία ψυχογενές, νεκρογενής ή ορμονική διαταραχή. Σε περιπτώσεις όπου μεσαίες ή μεγάλες δόσεις του φαρμάκου είναι απαραίτητες τότε πιθανή είναι αγγειακή αιτιολογία.

5. Υπέρηχος των αγγείων του πέους

Διενεργείτε σε στύση όπου μετριέται η συστολική και τελοδιαστολική πίεση και διαχωρίζεται μεταξύ αρτηριακής και φλεβικής ανεπάρκειας των αγγείων.

Θεραπεία της στυτικής δυσλειτουργίας

Η θεραπεία της στυτικής δυσλειτουργίας περιλαμβάνει την αλλαγή του τρόπου ζωής. Αυτό μεταφράζεται σε άσκηση, περιορισμό ή και διακοπή του καπνίσματος και αλκοόλ. Σε υπογοναδισμό μπορεί να δοθεί σε ορισμένες περιπτώσεις τεστοστερόνη.

Οι αναστολείς της φωσφοδιεστεράσης είναι τα φάρμακα που έφεραν επανάσταση στην αντιμετώπιση της στυτικής δυσλειτουργίας. Φάρμακα αυτής της κατηγορίας είναι: Sildenafil, Tadalafil, Vardenafil, Avanafil. Η δόση και το είδος του φαρμάκου έχουν να κάνουν με τον βαθμό της στυτικής δυσλειτουργίας και το προφίλ του ασθενή.

Στις πιο επεμβατικές θεραπείες ανήκουν:

1. Η έγχυση gel προσταγλανδίνης στην ουρήθρα

2. Οι ενδοπεϊκές ενέσεις αλπροσταδίλης και παπαβερίνης. Η δοσολογία έχει να κάνει με τον βαθμό στυτικής δυσλειτουργίας.

Χρήση ενδοπεϊκής ένεσης μετά από αποτυχία της φαρμακευτικής αγωγής

3. Συσκευή αντλίας κενού, η οποία προκαλεί και διατηρεί τη στύση.

Συσκευή αντλίας κενού

4. Κρουστικά κύματα χαμηλής έντασης. Ωφελούνται κυρίως οι άνδρες με στυτική δυσλειτουργία αγγειακής αιτιολογίας και συστήνεται μετά την αποτυχία της φαρμακευτικής θεραπείας. Η εφαρμογή κρουστικών κυμάτων προκαλεί νεοαγγειογένεση αυξάνοντας τη ροή αίματος στην περιοχή. Επίσης χαλαρώνει ο ιστός που έχει ως αποτέλεσμα την καλύτερη αιμάτωσή του. Ο ελάχιστος αριθμός συνεδριών είναι 6. 60%-80% των ασθενών αναφέρει βελτίωση της στύσης μετά από θεραπεία με κρουστικά κύματα.

5. Πεϊκές προθέσεις. Σε περίπτωση αποτυχίας της φαρμακευτικής αγωγής και των ενδοπεϊκών ενέσεων μπορεί να συστηθεί η τοποθέτηση πεϊκής πρόθεσης. Οι πεϊκές προθέσεις χωρίζονται στις ημιάκαμπτες και τις υδραυλικές. Οι ημιάκαμπτες προθέσεις είναι εύκολα τοποθετήσιμες και έχουν μικρό κόστος. Το μειονέκτημά τους είναι η σταθερή ατελής στύση, που ενοχλεί κάποιους ασθενείς. Οι υδραυλικές προθέσεις αποτελούνται από 3 μέρη: τους κυλίνδρους, που τοποθετούνται στα σηραγγώδη σώματα, το ρεζερβουάρ που τοποθετείτε στο κάτω μέρος της κοιλιάς άνωθεν του ηβικού οστού και την αντλία, που τοποθετείτε στο όσχεο. Με την πίεση της αντλίας γεμίζουν οι κύλινδροι και επιτυγχάνεται στύση.

Υδραυλική πεϊκή πρόθεση

Ημιάκαμπτη πεϊκή πρόθεση